Prześliczna wiolonczelistka (La bella violoncellista) - Thomas Grotto, Skaldowie

Choć chyba sto symfonii na pamięć już znam

Wciąż do filharmonii gnam, bo tam

Tuż obok dyrygenta strojnego we frak

Zasiada przejęta swą rolą tak

Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka la la la

Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka

Jej oczy lśnią la la la la, jej usta drżą la la la la

Gdy dłonią swą la la la la struny przyciska

Nad czołem jej pochyla się muza tuż, tuż

Bo oto ta chwila przyszła już

Niewielki, pan dyrygent, batutą da znak

A ona natchniona, ona zagra tak

Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka la la la

Ech, porwać ją i wio, na koniec świata tak

Jej oczy lśnią la la la la, niech serca drżą la la la la

Niech wiosna w krąg lala szaleje w kwiatach

A ona będzie przy mnie, gdzie ona tam ja

I jej polichymnia nie będzie zła

Że inny pan dyrygent batutą dał znak

Dwóm sercom by razem już śpiewały tak