Ważniejsze Niż Lęk - AdMa

Boję się żyć, ale nie ma tematu

Mijają dni, ja stawiam czoła światu

Ciało me drży, ale to dla mięczaków

Coś jest ważniejsze niż lęk

Nie pamiętam już od kiedy odczuwam strach

Bardziej lęk, bardziej tak, mój niepokój sięgnął gwiazd

W sumie ciężko się dziwić

Wokół mnie ludzie umarli, ci co zostali są nieszczęśliwi

Jestem świadkiem niespełnionych żyć, zaburzonych karier

Jednym nie chciało się uczyć, inni pokochali Kontrabandę, ta

Gruby przemyt, ryzyko we krwi

Na językach posmak nikotyny — smak życia

Przynajmniej nie muszą pożyczać, ha, bez pokrycia

Aktywa na kredytach, odwaga opłacana w plikach

Gdy ja się boję co przyniesie dzisiaj

Moją rentę po ojcu chce komornik

Bo w końcu ciotka znów nie zapłaciła składki

Podatki za dach, w którym nie mieszkam

Spadki, wynagrodzenie za śmierć ojca, dziadka, babki?

Zabierz mnie stąd!

Gdzie mój dom?

Bo ten, w którym się wychowałam to współwłasność

Co?

To mojej matce spędza sen z powiek

Niby rodzina, a słyszysz groźby w telefonie

Dziś łączy mnie z nimi tylko krew

Wezwania do zapłaty, niepewność i ten lęk

Realizm dosięga mnie jak grom z nikąd

Gdy widzę polecone listy na moje nazwisko

«Nic nie wiem o tej sprawie Pani sędzino

Dopiero do teścia, ojca pamiętam wszystko»

Przed tym zwrotem akcji świat dla mnie nie istniał

Przed tym zwrotem akcji jeszcze miałam dzieciństwo

Bez NIPu, polisy, ZUSu i karty na której czytam: emeryt/rencista

Home, sweet home to dla mnie generator ciągłych mąk

I kogo winić za to?

Ciotkę co chce mi odebrać status spadkobiercy?

Że nie mam prawa oczekiwać spłaty?

Za to podatki za nią płacić już jest fair

Gdzie jest logika?

Gdzie jest sens?

Tym bardziej jak patrzę lata wstecz

Gdy nastolatka spłacała długi dorosłej kobiety

Która ma męża i dzieci, nie mogę uwierzyć, nie mogę uwierzyć

Tyle muszę jeszcze przeżyć zanim sprawa się zakończy

Byłaś moją matką chrzestną, jesteś teraz wsparciem fobii

Miałaś być dla mnie przykładem, byłaś odpowiedzialności braku

Dlatego teraz nie mamy kontaktu!