Mitologia - AdMa

Czekając na twój ruch, na byle potknięcie

Jest niby człowiekiem ale myśli ma zwierzęce

Wężowe języki i kły

Pełny goryczy jad wpuszcza im w skórę, zapomnieli o rozumie

Polować on umie, czujność wepchnęli do trumien

Ku swojej zgubie, ku swojej zgubie

Jeżeli mądrość jest cnotą i darem, to módl się za tych

Którym manipulacja, przysłoniła całą prawdę

Oczy nagle, pokryte bielmem, widzę jak ślepniesz

Kłamstwa, potrafią przysłonić fakty o piekle

Jest twoim ideałem, takim go widzisz

Pełen błyskotliwości stąd przed tobą, gdy się odwrócisz

Zaczyna szydzić, jest tu w swojej sprawie

Zabierze ci wszystko, by potem zostawić, weźmie twój talent

Ma trujący głos, nie słuchaj go

Ma trujący głos, nie słuchaj go

Proszę, proszę, nie słuchaj go

Nie słuchaj go, nie słuchaj go

Nie muszę kończyć studiów by wiedzieć, że taki człowiek

Na trupach bliskich buduje Eden, nic nie da z siebie

Oprócz pustych frazesów, sloganów

Wszystko w imię interesów, jego biznesu

To rasa panów, rządna sukcesów, obłudę

Wynieśli na sztandar swego hadesu

Jak dwulicowość i znajomość precedensu

Czynią z nas swych przyjaciół, by nas ograbić

Z każdego wspólnego momentu, zostawić nagich

A nie nie, zapomniałam, że nas oczernił, na koniec

Kiedy się im sprzeciwisz, wszyscy się od ciebie odwrócą

Plotki, plotki, zwracanie ludzi przeciwko sobie

Mistrzowie, mistrzowie słownej zbrodni

Najlepsi w swoim fachu

Brak szczerości?

Kochają na zabój

Tak, tylko kłamstwo kochają na zabój

Bez wyrzutów sumienia, bez fatum

Tylko siebie, tylko siebie kochają na zabój

Brak szczerości kochają na zabój

Tylko kłamstwo kochają na zabój

Bez wyrzutów sumienia bez fatum

Tylko siebie kochają na zabój

Ludzie toksyczni, rządni homagium