Gloria - Bazant, Kinga Budzaj

W wysokości Bogu chwała

Zaś na ziemi pokój z kuchnią

Mnie i tobie, moja mała

I nakryty twoją suknią

Miast obrusem stół na środku

Na nim leżysz tylko ty

Przyrzekam, nie mam pretensji

Widząc to, nie jestem zły

A na tobie nic już nie ma

Tylko perfum twoich smak

Gdy próbuję ciebie dotknąć

Wtedy śpiewasz słodko tak:

Czy nie jestem warta dwieście?

(Nawet milion moje szczęście!)

Czy zamrażam twoje serce?

(Topi się, topią się ręce!)

Czy wciąż ciebie nie podniecam?

(Żadna nie jest tak kobieca!)

Byłeś w piekle, chcesz być w niebie…

(Chcę być, proszę, daj mi siebie!)

{Kinga]

Najpierw święcę twoje dłonie

Muszą godne być i czyste

Zanim szarpniesz mnie jak strunę

Najwspanialszy zaczniesz występ

Moje piersi drżą pauzami

Odczytujesz to a vista

Wargi nasze są kwartetem

A twój język to solista

I gdy pali twe spojrzenie

I umieram z pożądania

Zamiast czynić czego chcemy

Ty zaczynasz znów pytania

Czy do stóp ci dosięgnąłem?

(Możesz sięgać nawet wyżej!)

Czy mój duch wciąż jest za słaby?

(Najsilniejszy! Podejdź bliżej!)

Chciałem zostać twoim księdzem…

(Twój celibat mnie nie zbawi!)

Marną byłaś mi kochanką

(Teraz mogę się poprawić!)

(Miałeś zmieniać konstytucję…)

Wpiszę ciebie w preambułę!

(Miałeś wzniecić rewolucję…)

Wzniecam w tobie, czy nie czujesz?

(Przecież wszystkie złe kobiety…)

…chciałem, żeby trafił szlag

(Jakim cudem ja zostałam?)

No a przy kim bym się kładł?

Te regały z butelkami…

(Miałam wciąż twoje wspomnienie)

…wyrzuciłem wczoraj wszystkie

(Obejmij mnie swym ramieniem!)

Miałem się już nie zakochać…

(No i słowa dotrzymałeś!)

Choć poznałem tyle kobiet…

(…to mnie wierny pozostałeś!)

Gloria!

Gloria!

Gloria!

Gloria!