Unan - Because, John Roa

Pakiramdam ng yong halik

(Nadarama ko pa rin sa aking pisngi, yeah)

Mga mensaheng malambing, yeah

(Mga nobela natin bago makatulog sa gabi)

Mga larawan mo natago ko pa rin

(Pinagmamasdan pa rin mga ngiti)

Bakit ang hirap tanggalin

Bakit ayokong tanggalin

Kahit na alam ko naman

Na malabo na tayo

Na tila salamin na mahamog

Para akong asong nawalan ng amo

Mukhang sa desisyon natin

Ikaw lang ang nanalo di na matatago

Ang hapdi na pinagtatakpan di mapanindigan

Na kunyari’y hindi nasasaktan

Unan na laging yakap

Sana ay nasa labahan lang

At kinabukasan ay muling mahahagkan

Pagkat hindi ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay (di pa, di pa)

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay, yeah

Kahit na pilitin kong limutin na hindi ko magawa-gawa

Ikaw pa rin hanggang ngayon

Ang hirap isipin na ayos ka na

Masaya sa piling ng iba

Iba pa rin pag tayong dalawa

Ilang malamig din na gabi ginaw tinitiis

Wala sa bisig kay hapdi

Wala nang pampagising na kape

Lahat pinagsisisihan ko pa rin

Binabaon mga damdamin na hindi na masambit

Nakakulong lang sa silid na di makabasag-pinggan

Di na magawa ating mga nakagisnan

Na tayo ay nasa loob ng isang sinasapinan

Kahit huling beses sana nama’y pagbigyan na

Ayusin, hanapin

Isipin kung bakit ba natin pinili ang isa’t isa

Dahil ayaw ko na sa iba

Simula nu’ng nawala ka

Di ko na maalala kung pa’no ngumiti at tumawa

Kasi nga

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay (di pa, di pa)

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay na wala ka

Di pa rin ako sanay (di pa, di pa rin ako sanay)

Kahit na pilitin kong limutin na hindi ko magawa-gawa

Ikaw pa rin hanggang ngayon

Ang hirap isipin na ayos ka na

Masaya sa piling ng iba

Iba pa rin pag tayong dalawa