Panamericana - Eldo

Świat smakuje przyprawiony na ostro

Kiedy bez skrępowania chwytasz go tak mocno

Kolor, słowo, ruch dał bilet do uniwersum

Do świata samorealizacji, bez kompleksów

Bez konspektów mamy wieczny brak planu

I chociaż znamy cel, biegniemy po omacku

Lśnimy, czasem na moment jak zapałka, błysk

Ogień, ciepło, spokój i wieczna zagadka

Niby znamy drogę, ale czy na pewno?

Niby wiemy, rozumiemy, lecz gubimy się tak często

Próbujemy, dzielnie bijemy los prosto w twarz

W niezliczonych bitwach, o w lustrze twarz

O święty spokój na naszym odcinku drogi

Mówię grzecznie «proszę, zejdź z mojego kawałka podłogi»

Tup, tup, no dalej nogi, wzdłuż równika

Dzisiaj terra incognita, jutrzejszy cel — galaktyka

Wielkim wozem, drogą mleczną safari

Kwiat wiśni w butonierce, tango na gwiezdnej sali

Ślizg na fali, pod tęczą, w ciepłym deszczu

Biały piasek pod stopami, wskazówki stanęły w miejscu

Wieczny farciarz, tak myślę, że ktoś był łaskaw

Powiedzieć «masz» i po głowie mnie pogłaskać

He, patrzę na losy ludzi i przechodzę

Sobie cichcem obok, by przypadkiem nie obudzić

Patrzę na świat przez różne soczewki

Domorosły detektyw, zaglądam pod podszewki

Wkradam się za kurtyny, badam, rejestruję

Potem wszystko na atomy rozkładam

Buduję swoje metry kwadratowe, cierpliwie

Mam nadzieję, że świat nie zwali się na głowę

Biorę chciwie, łapczywie, bez opamiętania

Kieszenie pełne snów, snów bez granic poznania