Moin, Moin - Godewind

Dat is een nüe Geschicht vun unse Fründ Hein Schütt,\nDe schon as lütte Jung sien Schnut nich holen kunn.\nSeech Hein bekannte Lüüd op de anner Straatensied —\nUn weer´t uk noch so wiet — Hein Schütt weer an´t Schrien:\nDenn güng dat:\n«Moin, moin, Mensch is dat scheun,\nDat ick di endli mol seh.\nMoin, moin, Mensch segg, wo geiht?\nWie mi dat freut, lang is dat her, wo büst denn ween?»\nEen poor Johr later denn muss Hein no´n Volksschool hen.\nDoch glieks de erste Dag har Hein Schütt all Krach.\nDe Lehrer wull’n em fragen na Öllern un sien Naam,\nDoch keem he nicht so wiet, denn Hein Schütt sä gliek:\nTo Konfirmandenstünn muss Hein Schütt uk mol hen\nUn na een halwe Johr versöch he dat mol.\nHein güng no´n Pastorat un reet de Dör forsch op,\nLeep op de Pastor to un wur sien Schnack los:\nUn denn bi´t Militär, as Hein op´n Posten weer,\nEm wur de Tied all lang, een Piep stook he an.\nDoch dor keem Heiner´s Spieß, Hein wur dat nich glieks wies,\nUn as Begrüßung denn sä Hein Schütt to em:\nSo full Hein mit sien Schnut immer weer op de Buuk,\nDoch dröpst em irgendwo, denn rop em man to: