Gdy Poezja - Grzegorz Turnau

Gdy poezja ci minie

Nic nie załka w kominie

Gdy poezja ci odfrunie

Nie powierzaj się fortunie

Ona kołem się nie toczy

Ona kołem

Na amen

Cię złamie

Ta poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Ale kiedy

Ciało słabnie

To poezja

Ma tę moc

By ciało przenieść

Jak złudzenie poprzez noc

Gdy poezja ci odleci

Tam gdzie jeszcze są poeci

Bardzo mało

Będzie miało

Twoje ciało

Gdy poezja ci przejdzie

Słońce zajdzie nim wzejdzie

Za jej brak zapłacisz drogo

Na ten brak nie stać nikogo

Nim poezja cię odumrze

Stań na chwilę, na chwilę i zrozum, że

Choć poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Ale kiedy

Ciało słabnie

To poezja

Ma tę moc

By ciało przenieść

Jak złudzenie poprzez moc

Choć poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Nim poezja cię odumrze

Stań na chwilę i zrozum, że

O poezję, o poezję

Trzeba dbać

Gdy poezja ci odleci

Tam gdzie jeszcze są poeci

Bardzo mało

Będzie miało

Twoje

Ciało