Ghomri - Marjan

قُمری ای مسافر همیشگی

همدم روزهای خوب سادگی

پَرِ تو یه سایه‌بون بود واسه من

تو جهنم بزرگ زندگی

ای صمیمی‌تر از آسمون و باد

تو چرا اسم منو بردی ز یاد

باز داره صدای خوندنت میاد

قفس تنگِ دلم، تو رو می‌خواد

تویی که نقش امیدو

توی چشم من می‌کاشتی

تویی که عطر تنت رو

روی شاخه‌ها میذاشتی

قُمری ای مسافر همیشگی

مُرده اون روزای خوب سادگی

حالا که به شهر قلبم نمیای

واسه من راهی نداره زندگی

واسه من راهی نداره زندگی

حالا این منم که بی تو

پَر پروازم شکسته

پر پروازم شکسته