Żeglarzu - Medium

Żeglarzu, co wieje ci we snach,

Płyń sam na statku, uważaj na wiatr.

On dmucha w żagle, ale ty trzymasz ster,

Zrób zwrot na cel, dmij wietrze, wiej.

Tylko bom może ci zawrócić w głowie,

Patrz na pogodę, nie patrz na prognozę.

Mój dobry Boże, dziękuję Ci za wodę,

To człowiek zakłócił jej bieg jak kilwater.

Płyń na wyspę, gdzie ptaki są bezpieczne,

Wpisz swoje imię na życiodajnej trzcinie.

Patrz do przodu jak forluk, nie do tyłu.

Synu, on podpowie Ci, gdzie jest twój azymut.

Zanim twój okręt zacumuje w porcie,

Ufaj latarni morskiej, a wyśle promień.

Nie myśl o wiośle i ratunkowym kole,

Zostaw silnik, przypłyń sam, nie truj innych.

Żeglarzu!

Żeglarzu, zadbaj o swój kokpit.

Mapę chroń pod pokładem, zmienisz horyzonty.

W bakiście masz przybornik — to przedmioty.

One służą do pomocy, Ty sam pilnuj drogi.

Żaden szkwał nie zaczeka na uwagę,

On po to wieje w twarz, abyś wiedział co jest ważne.

Tylko człowiek jeszcze określa go skalą,

Bo brakowało mu metafor by określić wartość.

To zbyteczne, bo każdy ma znaczenie,

Każdy wiatr wepchnie Cię na inną przestrzeń, level.

Myśl o żaglach, dbaj o powłokę,

Bo jeśli zdewastujesz okręt utoniesz samotnie.

Szanuj inne łodzie — są zasady,

Niektórzy jeszcze w swoim porcie bawią się na plaży.

Jak widzisz gwiazdy, to kieruj się ich tropem,

Ale tylko te prawdziwe wskażą dobrą drogę.

Żeglarzu!

Wiesz, tak się zastanawiam teraz,

Czemu to dostrzegam, z tego odległego miejsca — Ziemian?

Nie okiełznasz sumienia bez pomocy dłoni,

Otworzysz oczy tylko w pełni świadomy.

Widzę fabryki, samochody, bloki,

Wojny, samosądy w imię trzycyfrowych.

Stań, odłącz się, wtedy będziesz gotów,

Poczuj…

A Ty żeglarzu zmierzaj do portu.

I tylko śmierć jednoczy nas i stawia nas na równi,

A cel różni nas.

Czas się dłuży,

I tylko śmierć przychodzi po nas punktualnie.

Zabierz mnie stąd… Zabierz…