Łuny - Natalia Nykiel

Ukryci za szybami, na siebie czekamy

Jak ptaki w szklanej klatce, karmione myślami i

Kiedy latarnie nocy, oświecą nam drogę

W tę noc pójdziemy razem, już wszystko gotowe

Znów ramię w ramię, przez lamp złoty blask

Zostawiamy dzień, najdalej jak się da

Wszyscy ubrani w ciągle mijający czas

Wrzuceni w jeden moment mamy jeden stan

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma nas

Znajomi tylko sobie zbieramy spojrzenia

Ci którzy chcą wygrywać, nie znają wytchnienia

A już kiedy wszystko zgaśnie, latarnie i gwiazdy

Czekamy za oknami, aż znowu się zacznie

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma

Stoimy znów, choć wolimy biec

Osobno za szkłem pośród marzeń i zdjęć

Wrzuceni wszyscy w ten sam dziki pęd

Z nadzieją, że on też kiedyś skończy się, więc

Znów ramię w ramię, przez lamp złoty blask

Zostawiamy dzień, najdalej jak się da

Wszyscy ubrani w ciągle mijający czas

Wrzuceni w jeden moment mamy jeden stan

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma nas