Krakowski Spleen - Natalia Przybysz

Chmury wiszą nad miastem

Ciemno i wstać nie mogę

Naciągam głębiej kołdrę

Znikam, kulę się w sobie

Powietrze gęste i lepie

Wilgoć osiada na twarzach

Ptak smętnie siedzi na drzewie

Leniwie pióra wygładza

Poranek przechodzi w południe

Bezwładnie mijają godziny

Czasem zabrzęczy mucha

W sidłach pajęczyny

A słońce wysoko, wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «Raz!»

Ze słońcem twarzą w twarz (x2)

Ulice mgłami spowite

Toną w ślepych kałużach

Przez okno patrzę znużona

Z tęsknotą myślę o burzy

A słońce wysoko, wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «Raz!»

Ze słońcem twarzą w twarz (x3)