Люстэрка - Nizkiz

Так губляю вочы блакiтныя ў чырвоным.

Застаючыся сам насам сабе незнаемы.

Не адчуваю час...

Я гляджу ў люстэрка i мераю ў iм адлегласць

Да тваiх прывiдаў, маўклiва, дзiўных дагэтуль.

Што разбуралi нас

Цiха лунае гук.

Раю застацца тут.

Дзе мы супраць усiх.

Нерухома дэманы твае спяць у коме.

Гэта наш амаль новы шанец.

Дык прымай мае віншаваннi.

Так блукаюць думкi адлiгаю крадучыся

Мы даўно ня тыя з табою,

Кiм нас усе лiчаць

Зноў i таму, вiдаць,

Я малюю зоркi бясконца на яе целе

І фатаграфую ў цемры здымнай кватэры,

Каб сонца не спужаць.

Цiха лунае гук.

Раю застацца тут.

Дзе мы супраць усiх.

Нерухома дэманы твае спяць у коме.

Гэта наш амаль новы шанец.

Дык прымай мае віншаваннi.