Morgondagen Blå - Odd Nordstoga

Han ventar aldri morgodagjen blåe

Men alltid er du med han når han dreg

Og dagjen gjev båd' sol og skyer gråe

Men det er du som finn ein veg

Og vegjen er dei underfulle planar

I løyndom du går rundt og tenkjer på

Når tanken går i altfor store banar

Men ein morgodag så blå

Skal du få

Skal du få sjå

Når blyanten på arkjet går i krullar

Slik du blir sagt at blyanten skal gå

Og du hev skrive firogtjuge nullar

Men så blei det visst for få

Du drøymde deg visst burt i sag og spiker

Og stort blei huset langt uppi eit tre

Men støre er den dagjen når du sit der

Og ein morgodag så blå

Skal du få

Skal du få sjå

For ja, det kan vel hende

Det som draumen din fortel

At ein dag, langt der ute

Så blir den deg til del

Og når regnet slepper over deg ei byge

Og vegjen heim er våt og kald å gå

Og du tenkjer at viss berre du kunne flyge

Ja, ein morgodag så blå

Ja, ein morgodag så blå

Skal du få

Skal du få sjå