Een Slapende Stad - Paul de Leeuw, Metropole Orkest

Een slapende stadik weet niet meer waar

't is achteraf raar

Dat ik de naam vergat

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

Met de nacht om me heen

Zonder klok, zonder kaart

In het donker alleen

Met 'n modderig paard

En door merg en been

Zijn ze ruzie aan 't maken

Onder een van de daken

Hij met haar, zij met hem

Met de krakende stem

Van een lijf dat al slaapt

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

't is achteraf raar

Dat ik de naam vergat

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

En 't hart in m’n borst

Is zo moe, is zo moe

Ik kan nergens naar toe

Ik verga zowat van dorst

Ik geef mijn paard te drinken

Ik zie de sterren blinken

En denk aan mijn lot

Vroeger werd ik onthaald

Als een vorst, als een god

Maar m’n angst werd te groot

En nu ben ik verdwaald

En hier sta ik, kapot

Op een reis zonder zin

Op een vlucht voor de dood

En de dood haalt me in

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

't is achteraf raar

Dat ik de naam vergat

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

Vroeger heb ik geloofd

In geloof en geluk

Vroeger heb ik geloofd in

Het kan echt niet meer stuk

Maar de tijd zet de mens

Mettertijd onder druk

En opeens zingt de wind

Een herfstig melodietje

En de mens buigt het hoofd

De zwanezang begint

Zo anders dan het liedje

Uit het boek van een kind

Vroeger heb ik geloofd

In een vrouw is een vrouw

Maar een vrouw is een trut

Een ellendige trut

Zonder liefde of trouw

Zonder toekomst, een vrouw

Baart geen kinderen, maar zorgen

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

't is achteraf raar

Dat ik de naam vergat

Een slapende stad

Ik weet echt niet meer waar

En opeens zag ik jou

Je kwam zomaar voorbij

En je weet wat ik zei:

Het begint weer opnieuw