Prośba do następcy - Republika

Tak — to ja ją uczyłem

jak dotykać twego ciała

jak nazywać miłość

po jej piersiach moje usta

wędrowały latami

moje palce zakamarki

jej jaskini poznawały… tak

tak — to moje dłonie

możesz zastać jeszcze czasem

na jej brzuchu wpół uśpione

moje imię powiedziane

tak najbardziej nie w porę

będzie z twoim imieniem

mylić się jej w cierpieniu

bo ona moja jest

ona moja jest

tak — musisz pamiętać

wszystkie zapięcia znam na pamięć

w jej pachnących sukienkach

zapach nocy z jej pończoch

księżyc wisiał jak owoc

ja kipiałem w jej krzyku

ona drżała cała obok… tak

tak — wszystkie zaklęcia

które mówisz tylko po to by ją bardziej opętać

zapomniane będą wtedy

gdy wyrwana ze snu

wstanie i powie ci:

to nie byłeś ty Boże!

to nie ty!

to nie byłeś ty to nie byłeś ty to nie byłeś ty a jednak proszę

byś ją kochał

i w swych ramionach

nosił ją

byś kładł się cieniem

na cierpieniu

na marzeniu

niespełnieniu jej

a jednak proszę

byś ją kochał

i w swych ramionach

nosił ją

byś kładł się cieniem

na cierpieniu

na marzeniu

niespełnieniu jej