Plecak - Sid Roams, Małpa

Czapka na bakier miastem wielkich czynów

Śmigam z plecakiem jak ten MC z Brooklynu

Bez stałej pensji, ale nic na przymus

Niosę życie rapera w pełnej wersji maximum

Widzę w tym sens i wierze że warto

Kolejny dzień spędzić pochylony nad kartką

Potem spakować plecak i w jakimś klubie

Styl i poglądy śmiało wystawić na próbę

Mam wiarę w siebie, nosze to ja stygmaty

Znak dla tych których los spisał na straty

Gest Kozakiewicza mam w małej kieszonce

Prezent dla hejterów gdy kończę mój longplay

Błądzę wśród ludzi, tematów rozmów

Dzieł moich mistrzów, ulicy bloków

Treścią po brzegi plecak chce mieć wypchany

Wśród tych co na kolanach iść wyprostowanym

Ej Pelson — co tam?

Ej Małpa — co jest?

To ja piszę, ale słowa są jak by nie moje

Puzzle niby je znam, lecz nie wiem kto je ułożył

Jak by ktoś tysiąc życiorysów oddał mi w depozyt

Mam styl mam flow, mam skillsy mam wiarę

Mam serce, mam rozum, mam pełen plecak

Zawiązałem dawno swój bagaż na kiju

I wbijając chuj w azymut, idę słuchając dobrych grup z Brooklynu

By poczuć smród dymu i przejść się każdą z dróg tylu

By móc powiedzieć: «kiedyś miałem świat u stóp, synu»

Chciałem grać synu, tym którym brak stylu

Pokazać miejsce, ale żaden nie jest wart rymu

Wróżą mi z kart triumf, z fusów koniec

Ja każdemu z nich patrzę w twarz śmiejąc się jak gnojek

Mam mocne dłonie i ogień, który w zwrotce płonie

I każe dojrzeć mi, choć pozostać chłopcem wolę

Nie pytaj czy się ocknę w porę

Śpię spokojnie, bo pod uwagę tylko taką opcję biorę

Skumałem już w szkole za małolata

Że mojej drogi nie wskażą mi symbole na mapach

I od tylu lat wciąż nie zdjąłem plecaka

Nie słucham rad tych, którzy krzyczą, że czas zawracać

Ej Włodi — co tam?

Ej Eldo — co jest?

To ja piszę, ale słowa są jakby nie moje

Puzzle, niby je znam, lecz nie wiem kto je ułożył

Jakby ktoś tysiąc życiorysów oddał mi w depozyt

Mam styl, mam flow, mam skillsy, mam wiarę

Mam serce, mam rozum, mam pełen plecak

Na starcie Stwórca dał mi pusty plecak

Dorzucił wolną wolę, nic nie obiecał

Tak ruszył w świat prostych przyjemności koneser

Mówiłem ci o nich razem z Emilem i Mesem

Napiszę esej, zdemaskuję szmirę

Mam dla wesołych refleksję, dla smutnych satyrę

Mogę dać ci prawdę śmiejąc się jak Horacy

Jak w krzywym zwierciadle rzeczywistość chcesz zobaczyć

W moim plecaku znajdziesz przeszłości ślady

Garść marzeń o smaku czerwonej oranżady

Flaszkę nadziei, gdy przyjdzie czarna godzina

Usiądę pod drzewem i na hejnał wbiję klina

I mam też notes zagubionych dusz opium

Jednym wersem mogę w diament zamienić popiół

I muszę iść i walczyć póki nie spocznę

Bo chcę tego co każdy, tylko sto razy mocniej

Ej Włodi — co tam?

Ej Eldo — co jest?

To ja piszę, ale słowa są jakby nie moje

Puzzle, niby je znam, lecz nie wiem kto je ułożył

Jakby ktoś tysiąc życiorysów oddał mi w depozyt

Mam styl, mam flow, mam skillsy, mam wiarę

Mam serce, mam rozum, mam pełen plecak

Bóg dał mi talent i cierpliwość do ludzi

By opowiadać, mówić, i tych co śpią budzić

Ślepym otwierać oczy, upadłym dać nadzieję

Samotnym podawać dłoń, pokazać świat, który się śmieje

Niosę worek, w nim historii cały zestaw

Mam klucz do świata marzeń, chcesz?

Możesz w nim zamieszkać

Każdy z nas chłopiec dostał nowe klocki

Krótkie portki, zdarte kolana, strzał z procy

Nigdy nie stracisz naiwności z tamtych dni

Przecierać oczy ze zdumienia i ciekawości

I w niewinności żyć po swojemu

I nawet idąc pod wiatr, nadawać sens istnieniu

Serce bije, płuca praca, mózg spokój

Wiara mocna, choć Szatan wciąż ma mnie na oku

Jest okej, wiem czego chcę, nie zbawiać tylko gadać

Zajrzyj do plecaka losu i ja zacznę opowiadać

Ej Pelson — co tam?

Ej Włodi — co jest?

To ja piszę, ale słowa są jakby nie moje

Puzzle, niby je znam, lecz nie wiem kto je ułożył

Jakby ktoś tysiąc życiorysów oddał mi w depozyt

Mam styl, mam flow, mam skillsy, mam wiarę

Mam serce, mam rozum, mam pełen plecak