Reven På Hønsejakt - Staut

Det va ei stille sommarnatt

At reven ut o hiet smatt

Førr han skulle ut på hønsejakt

I bondin sitt hønsehus.

Ja

— hus!

Ja, — hus!

Ja!

For han skulle ut på hønsejakt

I bondin sitt hønsehus

Han luska seg ut mens bondin sov

Han såg opp på månen i takk og lov

At du lyser så klart mens eg e på rov

Så jeg finn att alle høno

Høno!

Høno!

At du lyser mens e e på rov

Så e finn att alle høno!"

I hønsehuset gjekk’n inn

Men tå det tok te lukte røvvskinn

Vakne hanen opp tå søvnen sin

Og gol i vilden sky!

Ja

Sky!

Ja, sky!

Ja!

Vakne hanin opp av søvnen sin

Og gol i vilden sky!

Så flaug han heimatt til revehi

Mens bondin banna høgt, fordi

Elleve høno var vørti til ti

Og reven han var tjuven!

Tjuven!

Tjuven!

Elleve høno var vørti til ti

Og reven han var tjuven!

Hjå reven var det haltigal og hønefest og leik

I hiet under røto på ei gammal kroket eik!

Med gøtt humør og skrik og skrål og ribba hønsesteik

Til mor og fire småe

Småe!

Småe!

Med gøtt humør og hønsesteik

Til mor og fire småe

Og revemor sa til revefar:

Det e ein modig mann e har

Og det e forde han er så snill ein kar

Skal han få den beste biten!

Biten!

Biten!

Forde han e så snill ein kar

Skal han få den beste biten!

Til detta svara’n revefar:

Vi e eit ekta revepar

I mørgo må du ta ein tur i mine potefar

Og fange flere høno!

Høno!

Høno!

Ja ta deg ein tur i mine potefar

Og fange fleire høno

Fange fleire høno!

I mine potefar!

Fange fleire høno!

Eit ekte revepar!

Fange fleire høno!