Uçurtmalar - Teoman

En sevdiği renk mor olan kadın

En sevdiği kelime 'asi

En sevdiği oyun incitmek beni

Hıncı çocukluktan kalma yara izi

Zamanı, yaralarla ölçen kadın

Geçmişiyle kavgalı

Tanrı'ya sığınan kız çocuğu geceleri

İsyankâr gündüzleri

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali

Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı

Ne gidebildik kendi yolumuza

Rüzgârda savruk, başına buyruk

Rüzgârda savruk, başına buyruk

Seninle ben

Seninle ben

Kırdığı kalpleri dizmiş ipe

Genede en büyük zararı kendine

Ayak izlerini kuşlar yesin diye

Ekmek kırıntıları bırakır geride

En sevdiği ses, çocuk sesi

Oysa, anne olmayı istememiş

Yıllar var ki kendi

Hiçbir zaman kök salmamış ki

Sırf bir gün çekip gidebilmek için

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali

Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı

Ne gidebildik kendi yolumuza

Rüzgârda savruk, başına buyruk

Rüzgârda savruk, başına buyruk

Seninle ben

Seninle ben

Gene de bulup birbirimizi

Aldatma pahasına sevdiklerimizi

Ağlayarak seviştiğim kadın

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali

Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı

Ne gidebildik kendi yolumuza

Rüzgârda savruk, başına buyruk

Rüzgârda savruk, başına buyruk

Seninle ben

Seninle ben

Kaç gece göğsünde uyuduğum kadın

Hep tek başıma uyandım