Max Schmeling - The Analogs

To był naprawdę niedobry chłopak

Szybkie pięści i szalony duch

Dziewczyny myślały o nim po nocach

Szerokie ramiona i płaski brzuch

Lecz ktoś mu powiedział pewnej niedzieli

«Możesz zarobić, wychodź na ring»

Gwiazdy zabłysły w jego oczach

Twarde miał pięści, potrafił się bić

To był naprawdę niedobry chłopak

Cudze dziewczyny jak własne brał

Znienawidzony, potrafił kochać

Ale na niego też przyszedł czas

Złamany nos i spuchnięte oczy

Blizny pocięły brwi jak nóż

Lecz pełen portfel kazał zapomnieć

Wybitych stawów i ścięgien ból

To był naprawdę niedobry chłopak

Lecz kiedy wojna zawiała świat

Na Krecie strach ogromny poczuł

Podczas desantu uciekać chciał

Dziś już go nie ma, została pamięć

O jego życiu, pięściach i krwi

O tym że bał się, o tym, że kochał

O pierwszym razie gdy wyszedł na ring

Schmeling, Schmeling — pokonałeś Louis’a!

Schmeling, Schmeling — kochała cię ulica!

Pieniądze brałeś z NSDAP!

W rewanżu Joe na deski wysłał Cię!

Schmeling, Schmeling — pokonałeś Louis’a!

Schmeling, Schmeling — kochała cię ulica!

Pieniądze brałeś z NSDAP!

W rewanżu Joe na deski wysłał Cię!