Cenaze Evi - Yüzyüzeyken Konuşuruz

Aynı dertten muzdarip ve aynı kentten kovulmuşuz

Kuşlar uçuyor hayat ne garip

Boş ver sonra konuşuruz

Giydiğim tüm ceketler vücudumu sardı

Ceketlerin halini kimse sormadı

En sevdiğim halıya kahve damladı

Bunları çabucak geçelim başka ne vardı?

Üstüme gelme artık benim

Zaten koku çok ağır

Güzel kesilmiş kenarlarımla beraber

Mantarsız bir pizza gibiyim

Sanki güneş burada hiç doğmamış gibi

Herkes neden suskun sanki cenaze evi

Beni üzme satarım Kadıköy'deki evi

Gönlümü hoş tut hep buradan öp beni

Aman kendini asmış yüz kiloluk bir zenci

Üstelik gece çökmüş, ses gelmiyor kümesten

Ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?

Hem dersini bilmiyor hem de şişman herkesten

İyi nişan alırdı kendini asan zenci

Bira içmez, ağlardı babası değirmenci

Sizden iyi olmasın, boşanmada birinci

Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen

Sanki güneş burada hiç doğmamış gibi

Herkes neden suskun sanki cenaze evi

Beni üzme satarım Kadıköy'deki evi

Gönlümü hoş tut hep buradan öp beni