Люк, я твой тата - HURMA

Люк, я твой тата.

А дзе ён, мой тата?

Я, у якога заўжды з краю хата.

Быў гадаванцам матулі з бабуляй.

Тое, што мелі, у тое абулі.

Тое, што мелі, з таго і кармілі.

Не, я не скарджуся, ты не падумай.

Дайце мне іншае — дык не пайду.

Толькі цябе так і не замянілі.

Не замянілі.

Быў ні сваім ні чужым — анічыйным.

Уноч сыходзіў да іншай жанчыны,

потым праз тыдзень вяртаўся дадому,

што там з табою было — невядома.

Люк, я твой тата.

А дзе ён, мой тата?

Знік ды зляцеў у невядомыя штаты.

У невядомыя штаты.

Хто навучыў мяне ўсяму?

Усяму.

Пэўна, не ты, скажы, чаму?

Чаму?

Сам навучыўся, як трэба галіцца,

у мамы пытаўся, дзе б не памыліцца,

а мне ж патрэбна было так нямнога:

толькі бацькоўскага слова якога.

Люк, я твой тата.

А дзе ён, мой тата?

У спадчыну мне перайшла твая хата,

дзе я не жыў аніводнае ночы.

Я ўжо не помню амаль твае вочы.

Хто навучыў мяне ўсяму?

Усяму.

Пэўна, не ты, скажы, чаму?

Чаму?

Хто навучыў мяне ўсяму?

Усяму.

Пэўна, не ты, скажы, чаму?

Чаму?