Spokój - Natalia Nykiel

Teraz oddasz mi wzrok, głośny śmiech

Mój niemądry sen

Umiesz liczyć do trzech, to już tłok

Wykreśl proszę mnie

Mogę stać tu, gdzie niepewny grunt

Dlaczego spokój mam, choć zginie świat

Nie chciałam nigdy grać, by walczyć o punkt

Ty wszedłeś nagle w kadr, a nie był Twój

Teraz oddasz mi wzrok, głośny śmiech

Mój niemądry sen

Umiesz liczyć do trzech, to już tłok

Wykreśl proszę mnie

Teraz oddasz mi wdzięk, oddasz cel

Zagubioną część

Umiem kochać Cię mniej, teraz tańcz

Nie za blisko mnie

Mogę stąd wyjść, ale patrzeć chcę

Jak ten świat dalej trwa, gdy czegoś brak

I skąd ten spokój mam, a nie mam łez

Czy każdy nasz krok w tył

Jest krokiem wstecz?

Teraz oddasz mi wzrok, głośny śmiech

Mój niemądry sen

Umiesz liczyć do trzech, to już tłok

Wykreśl proszę mnie

Teraz oddasz mi wdzięk, oddasz cel

Zagubioną część

Umiem kochać Cię mniej, teraz tańcz

Nie za blisko mnie

To czas, by już dokończyć tę myśl

Jedyną, co nie daje mi wyjść

Od dziś zabraniam Ci patrzeć w tył

Tam nie ma już nic, nic…

Bo oddasz teraz mi wzrok, głośny śmiech

Mój niemądry sen

Umiesz liczyć do trzech, to już tłok

Wykreśl proszę mnie

Oddasz teraz mi wdzięk, oddasz cel

Zagubioną część

Umiem kochać Cię mniej, teraz tańcz

Nie za blisko mnie